Merhaba sevgili dostlar, Bir şeyler izliyorum yine, yeni kitaplar da var arada okuduğum, dergiler, puzzle’a sardım: gelsin 1000’likler, 1500’lükler …Ama tuhaf olan şu ki, bir şey yazmak, paylaşmak istemiyorum.
Buna üşengeçlik mi diyelim, bıkkınlık mı, depresyon mu bilemiyorum. Paylaşmak istemediğimden değil. Bir şeyleri kendime sakladığım da yok. Sevdiğim, beğendiğim, hoşuma giden bir şeyi kendimi bildim bileli paylaşmayı severim. İnternet camiasında da 1998 yılından beri paylaşıp duruyorum.
Ama şimdi, bu virüs sonrası ben “ben” değilim. Kiminle konuşursam konuşayım herkes tuhaf bir ruh halinde. Mutsuz, endişeli, ertesi gün ne olacağını bilmez halde, geçen sene tam da bu zamanlarda vak’a sayısı 3-5 iken sokağa çıkmaya korkar idik. Şimdi 40 bine dayandı, işe gidiyoruz, çocuklarımız okula gidiyor. Doğru mu yapıyoruz, evde mi olmalıyız? Ne yapmalıyız bilemiyorum artık.
Yani evet kafa dağıtmak için izleyip-okuyorum ama sonrasında bir kelime yazasım gelmiyor. Paylaşımlarım azaldı diye lütfen bana kırılmayın. Sadece bu durumdan mütevellit ben de fena halde depresyondayım. Hiçbir şey yapmak içimden gelmiyor.
Sizden de paylaşımlar bekliyorum. İzlediğiniz film/dizi/belgesel/konser, okuduğunuz kitap vb. varsa şayet. Ya da halet-i ruhiyenize dair ne varsa bana yollayabilirsiniz (bayanariza@gmail.com), ben de seve seve yayınlarım.
Dikkat edin kendinize sevgili arızalılar!