"Von" ile başlayan Sigur Rós sevgim yıllar boyu artarak devam etti. 90'lı yılların sonuydu onları ilk duyduğumda. Dolayısıyla neredeyse 17-18 senedir bu an'ı bekliyordum. Ama bu kadar muhteşem olabileceğini düşünemezdim.
Jónsi'nin bu dünyaya ait olmayan sesi hâlâ kulaklarımda yankılanıyor. Eğer izlediğime "konser" dersem bugüne dek izlemiş olduğum 1500 tane grubu hiçe saymam gerekir. Çünkü üzgünüm bu yaşadığımız an'a "konser" diyemiyorum. Bu dünyanın dışından bir şeyler yaşadık. Bir ilâhi gibi, bir dua, bir yakarış gibi.
Radiohead'i 2000 yılında "Kid A" turnesi kapsamında Selanik'te izlediğim zaman da "bu adamlar buraya ait olamaz" demiştim. Bunu 2. kez diyorum şimdi.
Sadece kulaklarımıza değil gözlerimize de hitap ettiler. Hatta ruhumuza girdiler! Muhteşem bir sahne şovu, müzikle uyumlu ışıklar, görseller, her şey…
İlk kez Zorlu PSM'de deneyim yaşadım. Konseri oturarak izledik. Sahneye uzaktık. Ama sahneyi tamamıyla görebildik ve o görsel şovu uzaktan izlemek müthişti. Rüya mıydı, gerçek miydi, ben neredeydim, bu adamın sesi nasıl bu kadar büyülü olabilirdi? Cennetin müziğini yaptıkları kesin.
glosoli, ny battery, kveikur, hafsol, vaka, e-bow aklıma gelenler.
"ovedur" ile başlayan konser "hafsol" ile bitti sandık. bis yapıp geri geldiler "popplagid"i çaldılar.
Hiç bitmesin istedim, sonsuza dek sürsün. Ya da ben o an'ın içinde huzurlu ve mutlu bir şekilde öleyim. İyi ki varlar! Ve iyi ki onları izleyebilme şansı yakaladık!