Bilhan Erden'den "Dogville"
insanın zaaflarını böylesine ortaya koyan bir başyapıt…bir filmde efekt bina dağ çimen görmek isteyenlerin pek hoşlanmayacağı sadece kişilerin trtada olduğu bir film…
nicole kidman oyunculuğunu ve tiyatrodan geçme filmi bir kenara bırakacak olursak; insanların zaaflarını, o zaaflarına yenilişlerini,hiç kimsenin en iyinin bile
aslında okadar iyi olmadığını açık ve seçik gösteriyor…böylesine masum böylesine iyi niyetli ve yardımsever o küçük kasaba halkının zaafları karşısında ne şekillere düşüceği insanı ürpertiyor…filmin içinde çok iyi bir replik geçiyor grace in babasıyla olan dialoğu…kibirin en büyük günah olduğunu savunan insanları affetmenişn ki okadar yapılan kötülüğe rağmen bunun zaafları sonucu yapıldığını ve affedilmesi gerektiğini savunan bayan grace in gerçek yaşamın farkına varması acımasızlığı
görmesi ve zaafı olan bir insan o zaafları yüzünden başka insanlarında canını acıtacağının farkına varıp tüm kasaba halkının ölüm emrini vermesi ve kasabayı
yakması filmin en çekici yanıydı… kendini hayatında ilk defa ağlatan 7 çocuklu kadına biblolarına yaptıklarının aynını yapması kadının metanetinin bir göstergesiydi…
''o kadının 7 tane çocuğı var.önce iki tanesini öldürün,eğer ağlamamayı başarırsa ona çocuklarını bırakacağını söyleyin.eğer dayanamazsa hepsini öldürün ki o kadının çocuklarına yaptığım övgüden bile gözleri dolar''
ve kadın tabiki ağlar…akabinde gangsterler beşikteki bebeğine kadar katlederler…
şiddetle izlenmesi gereken ve hiç bir insanın aslında yeteri kadar yada göründüğü kadar iyi bir insan olmadığını bizi ürperterek anlatıyor…ne yazık ki gerçek hayatla birebir yapılmış bir senaryo..