Arızalılar Kulübü

Yüklenmiş tüm eşyalar bir kamyona. Arkasındayım kasanın, ayaklarımı aşağı sallandırıp şarkılar söyleyerek gidiyorum. Mutlu değilim ama mutsuz da. Bildiğinden uzaklaşmanın, bilmediğine doğru gitmenin huzursuzluğu ve elimdeki menekşenin sorumluluğu var sadece üzerimde. Bir de yastığa değen kirpiğimin yatağımın altında birinin olduğu korkusunu yaşatması. Alışması ne zor yeni evlere odalara. Toplu bir taşınmaydı yaşadığımız. Ben senden gittim sen başkasından başkası benden zincirlemeydi hep. Şimdi dalından düşüp kırılmış bir nar gibiyim tüm sırlarım dağılmış her bir parçam başka bir güllaca süs. Oysa ki tüm sırlarımla sıkılıp nar ekşisi olmayı yeğlerdim tatlı olmaktansa. Sende hiç olmadım zaten. Benden giden de olmadı. Zaten sen hiç gitmedin… Sadece kök salmanın sancılı düşleriydi bunlar…