bi kere daha böyle olmuştu.. ağzımın kuruluğu şöyle dursun, kulaklarımda öyle hırslı bir yangın vardı ki beynimin az sonra tutuşacağını düşünmeye başlamıştım.. ellerimi titreten şeyinse, içimde yeni yeni sallanmaya başladığını hissediyorudum.. hoşuma da gidiyordu ama anlayamıyorudum.. neden aklımda sürekli bir melodi geziniyordu.. şiddeti ellerim titredikçe daha da artıyor, katlanılmaz bir süratle beynimin içinde yankılanıyordu.. bir an gözüm, ellerine kaydı… neden kıpırdamıyorlardı.. içimdeki müzik öyle sarmıştı ki farkında olmadan, uzandığımı gördüm.. uzandım.. ama tutamıyordum.. acaba durmuş, kafamın içinde saklananları mı dinliyordu.. yoksa…?? ama neden sonra, hiç tanımadığım bir ağrı eklemlerimde gezinmeye başladığında müzik sustu.. ne notalar kaldı, ne de yankılar.. ellerimin titremediğini görünce, dışarıdan bakana ne kadar anlamsız gelecekse o kadar anlamsız şeyler çizdiğimi farkettim ucu kırılmış kalemimle.. anlar mı diye ona baktıkça, sadece, gözlerinde farkedemediği o derinliği görüyordum.. anlamadığı kadar derinlerken, son bir kez daha dinledim içimdeki melodiyi ve hep öyle kalmayı diledim sanırım.. ama gerçeğin rüyalarıma sırt çevirmek olduğunu gördüğümde.. devam edeyim mi?
bu siteye bayıldım…